Οι δάσκαλοι κινδυνεύουν
περισσότερο από τον υπόλοιπο πληθυσμό
να προσβληθούν από αυτοάνοσες
ασθένειες όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα
και η κατά πλάκας σκλήρυνση.
Αυτό είναι το συμπέρασμα
μιας έρευνας που ανέλυσε τα δεδομένα
για μια περίοδο 11 ετών σε 143.000 άτομα που διετέλεσαν
εκπαιδευτικοί σε δημοτικά ή σε σχολεία
δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στις
Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι αυτοάνοσες ασθένειες
είναι μια ομάδα παθήσεων που
προκαλούνται λόγω του ότι ο ίδιος ο
οργανισμός επιτίθεται εναντίον των
δικών του
οργάνων.
Πολύ σχηματικά και
παραστατικά θα παρομοιάζαμε τις
παθήσεις αυτές σαν ένα είδος "εμφυλίου
πολέμου" που γίνεται μέσα στον
οργανισμό του ασθενούς.
Το ανοσοποιητικό σύστημα,
που είναι υπεύθυνο για την άμυνα του
οργανισμού, στις ασθένειες αυτές
αρχίζει και παράγει παθολογικά
αντισώματα τα οποία επιτίθενται εναντίον
των αντιγόνων των οργάνων ή των ιστών
του ιδίου του ασθενούς.
Το αποτέλεσμα είναι να
δημιουργούνται πολλές σοβαρές βλάβες,
μακροχρόνιες και συνεχείς στα διάφορα όργανα
και συστήματα του ασθενούς.
|
Υπάρχουν πολλές τέτοιες
ασθένειες μεταξύ αυτών οι πιο γνωστές
είναι η χρόνια ρευματοειδής αρθρίτιδα,
η κατά πλάκας σκλήρυνση, ο διαβήτης, ο
ερυθηματώδης λύκος, ο ρευματικός
πυρετός και άλλες.
Για παράδειγμα στη
ρευματοειδή αρθρίτιδα το
ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται
εναντίον των αρθρώσεων προκαλώντας
σοβαρές χρόνιες βλάβες.
Στην κατά πλάκας σκλήρυνση
τα αντισώματα του ανοσοποιητικού
συστήματος επιτίθενται εναντίον του
κεντρικού νευρικού συστήματος με τις
γνωστές καταστροφικές συνέπειες.
Οι επιστήμονες και γιατροί
πιστεύουν ότι η αιτία που δημιουργεί
τις παθήσεις αυτές είναι ένας
συνδυασμός λοιμώξεων και γενετικών
παραγόντων που δημιουργούν κάποια
προδιάθεση.
Στην έρευνα που
παρουσιάζουμε σήμερα, Αμερικανοί
γιατροί από το Κονέκτικατ των ΗΠΑ, μελέτησαν τα
πιστοποιητικά θανάτου για μια περίοδο
11 ετών σε 717.000 άτομα μη εκπαιδευτικούς
και τα σύγκριναν με αυτά από
143.000 εκπαιδευτικούς.
Τα αποτελέσματά τους
έδειξαν ότι τα πιστοποιητικά θανάτου ανέφεραν
σαν κύρια αιτιολογία θανάτου τις
αυτοάνοσες νόσους συχνότερα στους
εκπαιδευτικούς παρά στους μη
εκπαιδευτικούς.
Οι διαπιστώσεις των
γιατρών, αν και πιστεύουμε ότι είναι
πρόωρο για οποιαδήποτε οριστικά
συμπεράσματα, είναι ότι πιθανόν οι
δάσκαλοι και άλλοι εκπαιδευτικοί να υποβάλλονται
σε μια επαγγελματική νοσηρή επίδραση
που ευνοεί την ανάπτυξη των αυτοάνοσων
νοσημάτων.
Οι παράγοντες αυτοί
πιθανόν να είναι ορισμένες λοιμώξεις
με ιούς, όπως ο ιός του Epstein- Barr που
είναι υπεύθυνος για την λοιμώδη
μονοπυρήνωση και που έχει συσχετισθεί
με τη γένεση των αυτοάνοσων νοσημάτων.
Οι εκπαιδευτικοί λόγω του
ότι έρχονται σε καθημερινή επαφή με
πολύ μεγάλους αριθμούς παιδιών που
παρουσιάζουν ιογενείς λοιμώξεις είναι
πιθανόν ότι δημιουργείται σε αυτούς
αυξημένος κίνδυνος για αυτοάνοσες
ασθένειες.
Τα πρώτα αυτά ευρήματα
για τους δασκάλους και τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι ενδιαφέροντα.
Χρήζουν και άλλης έρευνας.
Εάν οι ιογενείς λοιμώξεις
είναι η γενεσιουργός αιτία, σίγουρα από
μόνη της δεν είναι αρκετή για να
δημιουργήσει την ασθένεια.
Θα πρέπει να
διευκρινιστεί ποιοι από τους δασκάλους
έχουν την γενετική προδιάθεση, που
φαίνεται να είναι ο δεύτερος βασικός
και αναγκαίος παράγοντας για την
ανάπτυξη των νοσημάτων αυτών.