Για την ζήτημα της ψυχολογικής προσέγγισης στον καρκίνο έρευνα στις ΗΠΑ έδειξε (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK4011/ )
- Υψηλά ποσοστά διάγνωσης:
Περίπου το 41% των Αμερικανών αναμένεται να διαγνωστεί με καρκίνο στη ζωή του.
- Σημαντική πρόοδος στη θεραπεία:
Η πρώιμη διάγνωση και οι νέες θεραπείες έχουν επεκτείνει το προσδόκιμο ζωής πολλών ασθενών.
Πολλοί άνθρωποι θεραπεύονται ή ζουν με τον καρκίνο ως χρόνια πάθηση.
- Ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις:
Οι ασθενείς συχνά αντιμετωπίζουν μόνιμες σωματικές και ψυχικές συνέπειες.
Υπάρχουν δυσκολίες στην εκτέλεση καθημερινών δραστηριοτήτων και σημαντικά ψυχολογικά βάρη.
- Έλλειψη ψυχοκοινωνικής φροντίδας:
Πολλοί ασθενείς και φροντιστές νιώθουν ότι οι ψυχολογικές και κοινωνικές τους ανάγκες δεν λαμβάνονται υπόψη. Στρες, κατάθλιψη και ψυχικά προβλήματα, συχνά δεν αναγνωρίζονται ή αντιμετωπίζονται αρκετά.
- Σχέδιο βελτίωσης:
Το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας προτείνει δράσεις για καλύτερη ψυχοκοινωνική υποστήριξη ασθενών.
Απευθύνονται σε επαγγελματίες υγείας, ερευνητές και υποστηρικτές ασθενών.
- Στόχος:
Να μεγιστοποιηθεί η ποιότητα ζωής των ανθρώπων με καρκίνο και η συνολική φροντίδα που λαμβάνουν.
Περίπου το 41% όλων των Αμερικανών αναμένεται να διαγνωστεί με καρκίνο κάποια στιγμή στη ζωή τους. Οι ίδιοι και οι αγαπημένοι τους μπορούν να βρουν κάποια παρηγοριά στο γεγονός ότι, κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η σημαντική πρόοδος στην πρώιμη διάγνωση και τη θεραπεία πολλών τύπων καρκίνου έχει επεκτείνει σημαντικά το προσδόκιμο ζωής των ασθενών.
Πολλοί άνθρωποι που διαγιγνώσκονται με καρκίνο μπορούν πλέον να θεραπευτούν, ενώ η ασθένεια πολλών άλλων μπορεί να διαχειριστεί ως μια χρόνια πάθηση. Παρ' όλα αυτά, τα άτομα με καρκίνο αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο σοβαρής και μόνιμης σωματικής βλάβης, αναπηρίας, αδυναμίας να εκτελέσουν καθημερινές δραστηριότητες, καθώς και ψυχολογικά και κοινωνικά προβλήματα που προκύπτουν από τη διάγνωση και τις συνέπειές της.
Περαιτέρω ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι οι αξιοσημείωτες πρόοδοι στη βιοϊατρική περίθαλψη για τον καρκίνο δεν έχουν συνοδευτεί από αντίστοιχα επιτεύγματα στην παροχή ποιοτικής φροντίδας για τις ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις του καρκίνου.
Πολλοί επιζώντες καρκίνου και οι φροντιστές τους αναφέρουν ότι οι πάροχοι καρκινικής φροντίδας δεν κατανοούσαν τις ψυχοκοινωνικές τους ανάγκες, δεν αναγνώριζαν ή δεν αντιμετώπιζαν επαρκώς την κατάθλιψη και άλλα συμπτώματα στρες, δεν γνώριζαν ή δεν τους παρέπεμπαν σε διαθέσιμους πόρους, και γενικά δεν θεωρούσαν την ψυχοκοινωνική υποστήριξη αναπόσπαστο μέρος της ποιοτικής φροντίδας για τον καρκίνο.
Σε απάντηση αιτήματος από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (National Institutes of Health), αυτή η αναφορά προτείνει ένα σχέδιο που περιγράφει δράσεις που πρέπει να αναλάβουν οι πάροχοι καρκινικής φροντίδας, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής υγείας, οι εκπαιδευτικοί, οι ασφαλιστές υγείας, οι ερευνητές, οι χορηγοί έρευνας και οι υπέρμαχοι των ασθενών, προκειμένου να ανταποκριθούν καλύτερα στις ψυχολογικές και κοινωνικές πιέσεις που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με καρκίνο, μεγιστοποιώντας έτσι την υγεία τους και την ποιότητα της περίθαλψής τους.
