Η διοξίνη δεν παράγεται βιομηχανικά σήμερα αλλά δημιουργείται κατά την αποτέφρωση των αποβλήτων. Επίσης μπορεί να εντοπισθεί σαν επιμολύνον στοιχείο μέσα σε μερικά μικροβιοκτόνα ( pesticides) και σε ουσίες που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση άγριας βλάστησης (herbicides). 

Υπάρχουν αρκετά επιδημιολογικά και βιολογικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η έκθεση στη διοξίνη έχει αιτιολογική σχέση με την πρόκληση καρκίνου στον άνθρωπο.

Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν ληφθεί μέτρα για τον περιορισμό της διάδοσης της διοξίνης εντούτοις είναι ακόμη πολύ διαδεδομένη στο περιβάλλον. Μπορεί μάλιστα να ανιχνευθεί σε μικρές ποσότητες στον ανθρώπινο οργανισμό όταν γίνονται έρευνες σε επίπεδο πληθυσμών.

Το Εθνικό Πρόγραμμα Τοξικολογίας (National Toxicology Programme of the National Institute of Environmental Health Sciences) μετά από έρευνα και επισταμένη μελέτη των στοιχείων που υπάρχουν δημοσιεύει επίσημα τις ουσίες οι οποίες είτε είναι σίγουρο ότι έχουν αιτιολογική σχέση με τον καρκίνο (known carcinogens) είτε προβλέπεται ότι θα έχουν μια πιθανή αιτιολογική σχέση με τον καρκίνο στον άνθρωπο (anticipated carcinogens).