Ασπιρίνη εναντίον διαβήτη.
Η ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη είναι ένας από τους βασικούς μηχανισμούς δημιουργίας της υπεργλυκαιμίας και του διαβήτη τύπου 2, ιδιαίτερα στα υπέρβαρα άτομα.
Οι ιδιότητες αυτές της ασπιρίνης ήταν γνωστές από τον περασμένο αιώνα. Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι όταν χορηγούσαν ασπιρίνη σε πολύ ψηλές δόσεις, τότε τα επίπεδα της γλυκόζης μέσα στο αίμα μειώνονταν.
Τώρα νέες μελέτες σε πειραματόζωα έρχονται όχι μόνο να επιβεβαιώσουν τα δεδομένα αυτά αλλά ταυτόχρονα και να επεξηγήσουν με ποιο τρόπο δρα η ασπιρίνη εναντίον του διαβήτη.
Αμερικανοί επιστήμονες σε πρόσφατη εργαστηριακή έρευνα χορήγησαν σε παχύσαρκα και διαβητικά ποντίκια, ψηλές δόσεις ασπιρίνης και κατάφεραν να μειώσουν σημαντικά τα επίπεδα γλυκόζης και των τριγλυκεριδίων μέσα στο αίμα τους. Το θετικό αυτό αποτέλεσμα διαρκούσε για όσο χρονικό διάστημα τα ποντίκια έπαιρναν την ασπιρίνη.
Με βάση τα ιστορικά και πρόσφατα δεδομένα οι γιατροί άρχισαν κλινικές μελέτες σε παχύσαρκους και διαβητικούς ασθενείς με τη χορήγηση ψηλών δόσεων ασπιρίνης.Οι κλινικές αυτές δοκιμές είναι στα αρχικά τους στάδια τώρα. Θα χρειαστεί αρκετός χρόνος για να φανεί η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια της θεραπείας αυτής. Γι' αυτό δεν πρέπει, ασθενείς να δοκιμάζουν μια τέτοια θεραπεία.
Πρέπει να τονισθεί ότι οι ψηλές δόσεις που χρησιμοποιούνται τώρα στην κλινική δοκιμή που αναφερόμαστε, είναι αρκετά επικίνδυνες τουλάχιστο με τα σημερινά δεδομένα. Υπάρχει κίνδυνος αιμορραγίας, βλάβης στο συκώτι και στους νεφρούς.
Ταυτόχρονα με την κλινική δοκιμή που στόχο έχει ν΄ αποδείξει εάν πράγματι η ασπιρίνη σε διαβητικούς και υπέρβαρους ασθενείς μπορεί να μειώσει τα επίπεδα γλυκόζης του αίματος, να μειώσει την αντίσταση στην ινσουλίνη και να αυξήσει την παραγωγή της, οι επιστήμονες προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα νέο τύπο ασπιρίνης που να μπορεί να χορηγείται σε ψηλές δόσεις χωρίς κίνδυνο σημαντικών επιπλοκών.
Φαίνεται ότι ο τρόπος με τον οποίο η ασπιρίνη καταφέρνει να επιτύχει τα θεαματικά αυτά αποτελέσματα, είναι με τη σημαντική μείωση της χρόνιας φλεγμονής που φαίνεται ότι συνοδεύει τα βιολογικά φαινόμενα που δημιουργούν το διαβήτη.
Προχωρώντας ακόμα ένα βήμα περισσότερο οι επιστήμονες μπόρεσαν να αναγνωρίσουν τον τύπο της φλεγμονής που καταστέλλεται από την ασπιρίνη. Η ασπιρίνη έχει την ιδιότητα να καταστέλλει το ένζυμο IKK-beta που εμπλέκεται στη φλεγμονή. Τα άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα δεν μπορούν να καταστείλουν τη μεταβολική αυτή οδό με αποτέλεσμα να μην έχουν τις ίδιες αντιδιαβητικές ιδιότητες όπως η ασπιρίνη.
Τα νέα αυτά δεδομένα είναι πολύ σημαντικά. Ο διαβήτης τύπου 2, αυτός δηλαδή που συνήθως αλλά όχι πάντοτε εμφανίζεται στους ηλικιωμένους και στους υπέρβαρους, αυξάνεται δραματικά παγκοσμίως και αυτό λόγω της διατροφής, της καθιστικής ζωής και του υπερβολικού βάρους.
Εάν βρεθεί ότι η ασπιρίνη καταστέλλει την αντίσταση στην ινσουλίνη και αυξάνει την παραγωγή της και εάν πράγματι βρεθεί νέο σκεύασμα ασπιρίνης που να επιτρέπει την ασφαλή χορήγησή της, τότε σίγουρα μπαίνουμε σε μια νέα, πολλά υποσχόμενη εποχή για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας μάστιγας του διαβήτη.
-
-
Βλέπε σχετικά άρθρα:
-
-
Βλέπε σχετική βιβλιογραφία:
Science, 2001;293:1673-1677, στις 31 Αυγούστου 2001.
-
-
-