Στους άνδρες η μόλυνση από τριχομονάδες δεν αναγνωρίζεται εύκολα. Στους περισσότερους η προσβολή από τις τριχομονάδες δεν προκαλεί συμπτώματα. Το μικρόβιο χωρίς θεραπεία, παραμένει στους άνδρες συμβάλλοντας έτσι στην περαιτέρω μετάδοση της νόσου, όταν κάνουν σεξ.

Το παράσιτο Trichomonas vaginalis, ευθύνεται για μια συχνή νόσο που μεταδίδεται με το σεξ.

Στις γυναίκες προκαλεί σημεία και συμπτώματα, όπως κολπικές απεκκρίσεις με άσχημη μυρωδιά, πόνο κατά τη διάρκεια της ούρησης ή της συνουσίας, ερεθισμό ή φαγούρα στα γεννητικά όργανα και πόνο στο κάτω μέρος της κοιλιάς.

Η μόλυνση με τριχομονάδες στις γυναίκες αυξάνει τον κίνδυνο φλεγμονώδους νόσου στα γεννητικά όργανα, έχει σχετισθεί με προκαρκινικές αλλοιώσεις στον τράχηλο της μήτρας και με πρόωρο τοκετό. Επίσης αυξάνει τον κίνδυνο μόλυνσης και μετάδοσης του ιού HIV που προκαλεί το AIDS.

Είναι πολύ σημαντικό, για τη διακοπή της αλυσίδας μετάδοσης, να συμπεριλαμβάνονται και οι άνδρες σε όλες τις προσπάθειες που γίνονται για την αντιμετώπιση της πάθησης. Παρά το ότι η τριχομονίαση είναι η συχνότερη μη ιογενής σεξουαλικώς μεταδιδόμενη νόσος, εντούτοις λαμβάνει τη λιγότερη προσοχή στον τομέα της δημόσιας υγείας.

Επίσης τα τεστ ρουτίνας που χρησιμοποιούνται συνήθως για την ανίχνευση της μόλυνσης, αναγνωρίζουν την ύπαρξη του παράσιτου κυρίως σε άτομα που έχουν μεγάλους αριθμούς του μικροβίου.

Το γεγονός ότι πολλοί άνδρες δεν παρουσιάζουν συμπτώματα και οι δυσκολίες ανίχνευσης των παρασίτων, συμβάλλουν στο να παραμένουν χωρίς θεραπεία πολλά άτομα επιδεινώνοντας έτσι το πρόβλημα.

Ερευνητές από τη Βόρειο Καρολίνα και την Αλαμπάμα, χρησιμοποίησαν μια πιο ευαίσθητη μέθοδο που βασίζεται στην αναγνώριση του DNA του παράσιτου Trichomonas vaginalisγια να ανιχνεύουν καλύτερα την ύπαρξη του μικροβίου στους συντρόφους γυναικών που είχαν μολυνθεί.

Εξετάσθηκαν 3.836 γυναίκες σε 3 κλινικές για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα. Οι 790 γυναίκες, δηλαδή το 20,6% βρέθηκαν, ότι είχαν τη μόλυνση. Από αυτές οι 540 συμμετείχαν στην έρευνα και έγινε δυνατό να εξετασθούν 261 από τους συντρόφους τους. Από τους άνδρες αυτούς, το 71,7% είχαν επίσης το παράσιτο.

Όμως από το σύνολο των ανδρών που είχαν το παράσιτο, το 76,8% δεν είχαν συμπτώματα. 

Το συμπέρασμα των γιατρών είναι ότι οι περισσότεροι σύντροφοι των γυναικών που έπασχαν από τριχομονίαση, ήταν μολυσμένοι από το παράσιτο. Για αυτό επιβάλλεται βελτίωση της αντιμετώπισης του προβλήματος στους άνδρες με πιο ευαίσθητες μεθόδους ανίχνευσης του παράσιτου και καλύτερη θεραπεία.

Η μέθοδος αναγνώρισης του DNA του μικροβίου της τριχομονίασης είναι πιο ευαίσθητη μέθοδος και βοηθά στην καλύτερη αναγνώριση της μόλυνσης.

Πρέπει να προσθέσουμε, ότι τα συμπτώματα της τριχομονίασης σε μολυσμένους άνδρες, μπορεί να υποχωρήσουν σε μερικές εβδομάδες ακόμη χωρίς θεραπεία.

Όμως ένας άνδρας, που δεν είχε ποτέ παρουσιάσει συμπτώματα, λόγω τριχομονάδων ή που τα συμπτώματα του υποχώρησαν από μόνα τους, είναι σε θέση να μολύνει ή να ξαναμολύνει την ή τις γυναίκες με τις οποίες έχει σεξουαλική επαφή. Η δυνατότητα που έχει να τις μολύνει διακόπτεται μόνο όταν λάβει θεραπεία.

Για τους λόγους αυτούς, ο ένας ή οι τυχόν περισσότεροι ερωτικοί σύντροφοι του ατόμου που έχει διαγνωσθεί με μόλυνση από τριχομονάδες πρέπει να λαμβάνουν ταυτόχρονα θεραπεία για να εξαλειφθεί το παράσιτο.

Άτομα που λαμβάνουν θεραπεία για τριχομονίαση, πρέπει να αποφεύγουν το σεξ μέχρι, που τα ίδια και οι ερωτικοί τους σύντροφοι συμπληρώσουν τη θεραπεία τους και δεν έχουν άλλα συμπτώματα ή σημεία.

Η μόλυνση με τριχομονάδες δεν προσφέρει μόνιμη ανοσία. Ένα άτομο που μολύνθηκε, έλαβε θεραπεία και ιάθηκε, μπορεί να μολυνθεί ξανά.

Χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή και βελτίωση στην αντιμετώπιση των μολύνσεων με τριχομονάδες.

Διαφορετικά η πάθηση θα συνεχίσει να μεταδίδεται σιωπηλά, θέτοντας μεγάλους αριθμούς γυναικών σε αυξημένο κίνδυνο για σοβαρές επιπλοκές και αυξημένο κίνδυνο για AIDS.