Η χορήγηση της ινσουλίνης με αεροζόλ και η εισπνοή της, μπορούν να αποτελέσουν ένα καινούργιο τρόπο θεραπείας των διαβητικών που θα αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής τους.

Οι διαβητικοί υποχρεώνονται συχνά να λαμβάνουν πολλές φορές την ημέρα υποδόριες ενέσεις ινσουλίνης για να μπορούν να ρυθμίζουν σωστά τη γλυκόζη αίματος.

Αναμφίβολα η μέθοδος αυτή μειώνει την ποιότητα ζωής τους και οι καθημερινές ενέσεις είναι ένας ανασταλτικός παράγοντας για την ορθή και συστηματική χορήγηση πάνω σε συνεχή μακροχρόνια βάση της θεραπείας τους.

Κατά τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί εναλλακτικοί τρόποι χορήγησης της ινσουλίνης που υπόσχονται να αλλάξουν ριζικά τη ζωή των διαβητικών. Βασικά οι έρευνες εστιάζονται στην τελειοποίηση φαρμακευτικών μορφών της ινσουλίνης που θα μπορούν να λαμβάνονται από το στόμα και δια μέσου αεροζόλ.

Τα στοιχεία που δείχνουν ότι η εισπνεόμενη ινσουλίνη είναι εξ ίσου αποτελεσματική όπως αυτή που χορηγείται υποδόρια πληθαίνουν.

Ένα από τα κυριότερα προβλήματα που παραμένουν είναι αυτό της ποσότητας της ινσουλίνης που απορροφάται από τη μύτη κατά την εισπνοή και κατά πόσο η δόση αυτή πετυχαίνει με ασφάλεια τα επιθυμητά αποτελέσματα όσον αφορά τη ρύθμιση της γλυκόζης αίματος.

Πράγματι υπάρχουν ανησυχίες για τυχόν απορρόφηση λιγότερης ή περισσότερης ινσουλίνης από τη δόση που θα χορηγείται με αεροζόλ.

Γιατροί από το πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο εξέτασαν σε 24 ενήλικες ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, τα αποτελέσματα της χορήγησης της ινσουλίνης με τη συσκευή εισπνοής "Aerodose insulin".

Ο στόχος τους ήταν να δουν εάν η χορήγηση ινσουλίνης με αεροζόλ μπορεί να πετυχαίνει στο αίμα τα ίδια επίπεδα ινσουλίνης όπως η χορήγηση με υποδόριες ενέσεις.

Τα αποτελέσματά τους έδειξαν ότι η χορήγηση με αεροζόλ της ινσουλίνης πετυχαίνει αναλογικά τις ίδιες συγκεντρώσεις ινσουλίνης στο αίμα όπως και όταν το φάρμακο χορηγείται υποδόρια. Επίσης παρατηρήθηκε μια αντίστοιχη μείωση των επιπέδων γλυκόζης του αίματος. Ο χρόνος που χρειαζόταν για να φτάσει η εισπνεόμενη ινσουλίνη στο ψηλότερο σημείο δράσης της ήταν σημαντικά μικρότερος σε σύγκριση με την υποδόρια ινσουλίνη.

Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι με τις μέτριες και ψηλές δόσεις εισπνεόμενης ινσουλίνης, παρατηρήθηκε μια μικρή αλλά στατιστικώς σημαντική πτώση των παραμέτρων της λειτουργίας των πνευμόνων.

Επειδή οι διαπιστώσεις αυτές έγιναν σε μικρό αριθμό ασθενών που έλαβαν την εισπνεόμενη ινσουλίνη για μικρό χρονικό διάστημα, η κλινική σημασία της μικρής μείωσης της πνευμονικής λειτουργίας δεν μπορεί να καθορισθεί.

Αυτό το γεγονός είναι κάτι το οποίο πρέπει να τύχει περισσότερης διερεύνησης σε μεγάλο αριθμό ασθενών που θα παίρνουν δια της εισπνοής ινσουλίνη μακροχρόνια.

Βλέπουμε ότι επιτυγχάνεται σημαντική πρόοδος προς την κατεύθυνση των νέων θεραπειών για το διαβήτη. Πρόκειται για καλά νέα που υπόσχονται μια ριζική αλλαγή προς το καλύτερο της ζωής των διαβητικών.

Ελπίζουμε στα επόμενα χρόνια να απαντηθούν τα ερωτηματικά που παραμένουν για την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα των νέων μεθόδων χορήγησης της ινσουλίνης από το στόμα και δια μέσου της εισπνοής.